Ense kalınlığı NT ölçümü nasıl yapılır?

Fetal ense kalınlığı (NT) (Nukhal geçirgenlik=Nuchal translucency) ultrasonografide bebeğin boynunun arka bölümündeki koyu renkli olarak görünen alanın kalınlığıdır.

Gebeliğin 11. Ve 13. Haftaları arasında ölçülmektedir. Fetal ense kalınlığının artması sebebiyle down sendromu başta olmak üzere çeşitli kromozom anomalileri görülebilir. Ense kalınlığının 3 mm’den fazla olması durumunda fetal ense kalınlığı artmış olarak kabul edilir.

Ense kalınlığı testi ve ikili tarama testi ne demektir?

İkili Test – Ense Kalınlığı Ölçümü nasıl yapılır?

Nukal kalınlık ölçümü %95 oranda transabdominal ultrason ile başarılı şekilde yapılabilmektedir. Bu sebeple de gerekli durumlarda transvajinal ultrasona başvurulabilir. Bunun sağlıklı şekilde yapılabilmesi için uzmanın deneyimli olması gerekmektedir. Transabdominal ve transvaginal ölçümler arasında birbiriyle benzer sonuçlar elde edilmiştir, ancak transvaginal uygulamanın daha iyi bir yöntem olduğu bilinmektedir.

Fetal ense kalınlığının arttığı durumlar nelerdir?

• Kromozomal bozukluklar,
• Trizomi 13,
• Trizomi 18,
• Trizomi 21 (down sendromu),
• Turner sendromu (45, X0) olarak sayılabilir.

Fetal ense kalınlığı yalnızca yukarıda bahsedilen kromozom anomalileri sonucunda artmaz. Ense kalınlığının arttığı diğer durumlar ise:

• Kalp anomalileri,
• Akciğer anomalileri (diyafram hernisi),
• Böbrek anomalileri,
• Karın duvarı anomalileri (omfalosel, gastroşizis),
• Arthrogryposis,
• Noonan sendromu,
• Smith-Lemli-Opitz sendromu,
• Stickler sendromu,
• Jarcho-Levin sendromu

NT kalınlığı arttıkça fetusta anomali görülme riski artmaktadır. NT, her gebelik haftasında farklı sonuçlarda çıkmaktadır. Bu değerlere göre ise yüzde kaçlık artış olduğu kayıt altına alınmalıdır. BT kalınlığı hamilelik haftasına göre %90-95 persantil arasında olan fetusların %90’dan fazla olasılıkla anomalisiz olma şansı vardır. Bu NT’si çok artmış olan fetusların gebeliğin 14 ve 16. Haftalarında yeniden değerlendirilmesi gerekmektedir.  Bu haftalarda genellikle ense ödemi mevcutsa gerilemektedir. Normal sınırlarına inmesi durumunda bebekte anomali riski düşmektedir. Ancak ense kalınlığı azalmamışsa bu durumda anomali ya da enfeksiyon riskleri araştırılmalıdır.

Ense kalınlığı:

Hamileliğin 2. Ve 3. Trimesterında bebeğin ensesinin kalınlığı ölçülmektedir. Anormal sıvı birikimi ise aşağıdaki gibi gerçekleşmektedir:

• Nukal Kistik Higroma
• Nukal Ödem

İkili Test – Ense Kalınlığı Ölçümü

Nukal Kistik Higroması olan bebeklerin %75’inde kromozomal bir anomali söz konusudur. Bu anomalilerin yaklaşık olarak %90’ında ise Turner Sendromu söz konusudur.

Nukal ödemi söz konusu olan bebeklerin ise üçte birinde kromozom anomalisi mevcuttur. Bu oranların %75’inde trizomi 21 ya da 18 görülmektedir. Ödem bunun dışında:

• kardiovasküler,
• pulmoner defektler,
• iskelet displazileri,
• konjenital enfeksiyon ve metabolik,
• hematolojik hastalıklarda da beraber görülmektedir.

Gebeliğin ilk 3 aylarında ense kalınlığı ölçümü önemli bir ultrasonografi bilgidir. Gebeliğin 2. Üç aylarında ise nukal kalınlık ortadan kalkarak, nukal ödem veya kistik higroma gelişebilir.

Nukal (ense) Kalınlık Ölçümü:

Ense kalınlığı ölçümünün sağlıklı olarak yapılabilmesi için crown – rum plength “CRL” (bebeğin baş – popo mesafesi) minimum 45mm ve maksimum 84 mm olması gerekmektedir. Fetal nuchal translucency ölçümü için en uygun dönem ise gebeliğin 11 – 13 + 6 hafta arasıdır. Bu dönemde uygulanan ölçümlerin başarısı %98 -100 olmaktadır. Bu oran 14. Hafta ve sonrasında %90’a kadar inmektedir.

admin

See author's posts